Σπίλοι και όγκοι δέρματος

Οι σπίλοι (ελιές) του δέρματος μπορεί να εμφανισθούν από την γέννηση (συγγενείς) ή αργότερα κατά τη διάρκεια της ζωής του ατόμου (επίκτητοι). Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στο χρώμα, το μέγεθος, το σχήμα και την υφή των σπίλων. Η εξέλιξή τους με την πάροδο του χρόνου επηρεάζεται από εσωτερικούς παράγοντες (ορμόνες, κ.α.) και εξωτερικούς παράγοντες (περιβάλλον, ηλιακή ακτινοβολία, κ.α.). Κυρίως είναι καλοήθεις βλάβες του δέρματος και η εξέλιξή τους είναι ομαλή και ακίνδυνη. Σε ένα μικρό ποσοστό όμως μπορεί να εξελιχθούν σε κακοήθεις βλάβες όπως το μελάνωμα που είναι ιδιαίτερα κακοήθες. Τα άτομα που έχουν σπίλους στο δέρμα τους, πρέπει να προστατεύονται από την ηλιακή ακτινοβολία και να αποφεύγουν τον τραυματισμό των σπίλων με οποιοδήποτε τρόπο.Η παρατήρηση οποιασδήποτε αλλαγής στο χρώμα, στο μέγεθος, στο σχήμα και στην υφή των σπίλων πρέπει να ανησυχεί τον πάσχοντα και να αναζητά την υπεύθυνη γνώμη του δερματολόγου. Άτομα που παρουσιάζουν πολλούς δερματικούς σπίλους, ιδίως μελαχρωματικούς επιβάλλεται να ελέγχονται μία με δύο φορές τον χρόνο από δερματολόγο.
Στους όγκους του δέρματος εκτός από τους καλοήθεις (θηλώματα, κύστεις, κ.α.) περιλαμβάνουμε κυρίως τους καρκίνους του δέρματος (βασικοκυτταρικό και ακανθοκυτταρικό επιθηλίωμα, μελάνωμα, κ.α.). Το περιβάλλον, η ηλιακή ακτινοβολία, ο τύπος του δέρματος, η γενετική προδιάθεση, κ.α. ευθύνονται για την ανάπτυξη των καρκίνων του δέρματος.
Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία έχει πρωταρχική σημασία για την οριστική θεραπεία του καρκίνου του δέρματος γενικά. Άρα η παρουσία κάποιας βλάβης στο δέρμα που δεν υποχωρεί ή η αλλαγή βλάβης που προϋπήρχε, πρέπει -χωρίς αναβολή- να ελέγχεται από τον ειδικό δερματολόγο.
Τα λεμφώματα του δέρματος είναι σπάνιες νεοπλασίες των Τ ή Β-Λεμφοκυττάρων. Ταξινομούνται με βάση των τύπο των λεμφοκυττάρων που ταυτοποιούνται ιστολογικά στο δέρμα. Έχουν – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – μακροχρόνια πορεία και κατά κανόνα είναι εντοπισμένα στο δέρμα. Συχνότερα είναι τα λεμφώματα των Τ-Λεμφοκυττάρων με αιχμή του δόρατος τη σπογγοειδή μυκητίαση. Υπάρχουν διάφορα στάδια. Στο προμυκητιασικό ερύθημα παρατηρούνται λίγες ή πολλές ερυθηματολεπιδώδεις βλάβες ή πλάκες, οι οποίες παρουσιάζουν εξάρσεις και υφέσεις. Τα λεμφώματα του δέρματος δεν πρέπει να συγχέονται με τα πρόλεμφώματα που είναι καταστάσεις καλοήθεις, αλλά σπάνια μπορεί να συνυπάρχουν με τα δερματικά λεμφώματα ή να εξελιχθούν σε αυτά.
Τα λεμφώματα απο Β-λεμφοκύτταρα είναι σαφώς πιο σπάνια (20-25% των δερματικών λεμφωμάτων).
Η θεραπεία των δερματικών λεμφωμάτων είναι πολυσχιδής και πολλές φορές συνδυαστική. Στα δερματικά Τ-λεμφώματα η θεραπεία μπορεί περιλαμβάνει φωτοθεραπεία (PUVA), τοπικά κορτικοστεροειδή, ρετινοειδή, ανοσοτροποποιητικά φάρμακα ενώ στα δερματικά λεμφώματα των Β-Λεμφοκυττάρων χρησιμοποιούνται μέθοδοι όπως η χειρουργική εκτομή και η ακτινοβολία με μεγάλη επιτυχία.